|
PROCUREUR, subst. masc. |
[T-L : procurëor ; GDC : procureor ; FEW IX, 415a : procurator] |
"Celui qui a reçu pouvoir d'agir au nom d'une autre personne" |
A. - | HIST. ROMAINE. "Procurateur, gouverneur d'une province de l'Empire romain" |
B. - | "Administrateur" |
| 1. | "Intendant" |
| 2. | "Administrateur des finances d'une ville" |
C. - | DR. "Avoué" |
D. - | En partic. [En parlant de Satan] |
Mystères |
Jean-Loup Ringenbach |
|
|