|
ADOLER, verbe |
[T-L : adoler ; AND : aduler ; DÉCT : adoler] |
A. - | Empl. trans. "Affliger" : Car je tieng fermement cecy Que moult les adole et les blesce Ma mort, et met en grant tristesce ([Mir. femme, 1368, 214]). |
| - | Part. passé en empl. adj. : ...Dont le cuer ay en grant esmay Et adolez. ([Mir. pape, 1346, 394]). |
B. - | Empl. pronom. "S'affliger de qqc." : Ma dame (...) Sanz cause bien vous affolez. Ne scé de quoy vous adolez ([Mir. Amis, c.1365, 65]). |
Miracles |
Pierre Kunstmann |
|
|