|
ABONDER, verbe |
[AND : abunder ; DÉCT : abonder ] |
A1 non humains abondent. Se trouvent en grand nombre : Et dissoient en l'oost generaument : "Vive la bonne Phelippe de Hainnau, la roine d'Engleterre, nostre chiere et redoubtee dame, car elle amena et aporta entre nous et en Engleterre, honnour, pourfit, grace et tranqillité ; et tant conme elle vivra, biens, honnours, largueces et pourfis nous habonderont..." ([FROISS., Chron. D., p.1400, 788]). |
Froissart |
Jacqueline Picoche |
|
|